Elk kind een etiket?

Waarom praten we over kinderen zo vaak in termen van leerproblemen en gedragsproblemen? Ons taalgebruik is doordrenkt van dit deficit-denken: een kind dat niet oplet heeft ADHD, een kind dat zichzelf niet zo goed kan verkopen heeft autisme, en een kind dat zenuwachtig is voor een toets heeft faalangst. Maar niet elk probleem is een stoornis, en niet elke vorm van lastig gedrag behoeft medicatie.

Langzamerhand is duidelijk geworden dat we in een moeras terecht zijn gekomen en dwaallichtjes gevolgd hebben. De ‘probleemindustrie’ wordt door hoogleraar Pedagogiek Micha de Winter aangewezen als een van de oorzaken.

Aan de vooravond van ingrijpende veranderingen in de zorg voor jeugd valt er nog veel werk te verzetten. De gemeenten zijn vanaf 1 januari 2015 verantwoordelijk voor jeugdhulp en in het onderwijs maakte de rugzak per 1 augustus 2014 plaats voor Passend Onderwijs. Maar de meest ingrijpende verandering zal moeten plaatsvinden in de kijk op kinderen en jongeren. Of zoals een Deense jeugdzorgconsultant onlangs zijn Nederlandse gehoor voorhield: ”The wrong me” – Children are not having difficulties, they are in difficulties’.

via Elk kind een etiket?.

De naakte waarheid over de “time-out” als opvoedtechniek (deel 2)

In mijn praktijk zie ik veel verschil van mening, vaak ook tussen ouders onderling, over de time-out.

Over of..,het moment waarop.., hoe vaak waarschuwen.., hoe lang mag hij duren..,hoe lang consequent blijven.., enzovoort.
Daar zit de crux!

Zoals met veel dingen in het leven staat of valt het resultaat met kennis van de achterliggende gedachten, overtuiging en de juiste uitvoering. Zeker bij opvoeden werkt toepassen van losstaande en onvolledige techniekjes niet.
Oké dan googelen we toch even op het internet: ‘Wat houdt de time-out in en hoe pas ik hem toe”?
Helaas, dan kom je van een koude kermis thuis, blijkt uit recent onderzoek door de ‘Fontys Hogeschool Pedagogiek’*.
Dit onderzoek toont aan dat de informatie op het internet over de time-out niet best en onvolledig is.
Er is zelfs geen overeenstemming over wat de time-out zou moeten inhouden.

Complexe opvoedtechniek

Soms wordt de time-out bij de positieve opvoedtechnieken en soms bij de negatieve opvoedtechnieken ingedeeld.
Men is het er wel over eens dat het een complexe opvoedtechniek is.
Dat kan goed verklaren waarom hij zoveel discussie oproept.
Onvolledige en te summiere informatie kan, zo blijkt dus in de praktijk, tot misverstanden en conflicten in het opvoeden leiden. Het is de eerste keer dat er zo’n kritische analyse van opvoedinformatie op het internet is gemaakt. En er wordt heel wat geschreven over opvoeden

1 appel + 1 peer = ?
Als we het over de time-out hebben stel ik voor dat we proberen het over hetzelfde te hebben. Ik onthoud me van een oordeel over het goed of fout van de time-out. Het is afhankelijk van je visie als ouders over wat je met de opvoeding wilt bereiken, de omstandigheden en de situatie.
Ouderschap & Opvoeden is een heel persoonlijk (leer)proces.
Om een keuze te kunnen maken en er met elkaar over van gedachten te kunnen wisselen is het wel handig over goede informatie te beschikken.

Als je het doet doe het goed!
Ik sluit mijn tweeluik over de time-out graag af met ’10 stappen van een time-out. Belangrijke onderdelen die bijdragen aan een goede toepassing.
Met dank aan de Fontys Hogeschool voor hun grondige analyse van de time-out. Ik ben het eens met hun conclusie dat we als opvoeddeskundigen een grote verantwoordelijkheid hebben als het gaat om het vermelden van ‘goede en volledige informatie’ over opvoeden op het internet.
Het internet is tegenwoordig een van de belangrijke bronnen waar je als ouder je informatie vandaan haalt!

10 stappen van een time-out

1. Een time-out wordt gezien als een adequate opvoedstrategie; kinderen krijgen de ruimte om in een prikkelvrije omgeving met behulp van zelfcontrole ongewenst gedrag te stoppen en tot rust te komen.
2. De time-out moet een veilige en neutrale plek zijn, niet een plek die kinderen angst kan aanjagen of die zo gezellig is dat je kind er liever blijft zitten.
3. Belangrijk is dat je als ouders de regie houdt: Jij bepaalt wanneer de time-out klaar is en niet je kind.
4. Als je kind zijn time-out plek voortijdig verlaat, is meteen terugbrengen de beste optie.
5. Cruciaal is om niet toe te geven als je kind protesteert en bv. tegen de deur schopt, want zo leert je kind dat kabaal maken iets oplevert.
6. Na afloop van een time-out is het belangrijk om je kind op gang te helpen met een activiteit en positieve aandacht te geven, zodra de gelegenheid zich voordoet.
7. Bij toepassing moet je je kind (kort!) uitleg geven waarom hij/zij een time-out krijgt en ook hoe lang je kind op de aangewezen plek moet blijven zitten.

8. Vooraf dreigen met time-out leert kinderen niet om gewone instructies op te volgen.
9. Als je kind blijft schreeuwen gaat de tijd pas in als hij/zij rustig is geworden.
10. De tijd die je kind in de time-out doorbrengt, kan kort zijn (1 minuut per leeftijd tot een maximum van 5 minuten).

* Bron:
‘Informatie op het internet over time-out als opvoedstrategie. Een analyse met inhoudelijke en formele criteria’. Christa Nieuwboer, Tristan Frencken en Randy ter Hark (Fontys Hogeschool Pedagogiek). Pedagogiek 34^e jaargang, 2, 2014,

De naakte waarheid over de “time-out” als opvoedtechniek (deel 1)

De time-out als opvoedtechniek, iedereen kent hem wel.
Hij doet denken aan het vroegere ‘in de hoek staan’. ‘Ouderen’ onder ons hebben dat allemaal wel eens ondergaan.
Pas jij de time-out als opvoedtechniek toe? Of heb heb jij hem ooit toegepast? Werkte hij voor jou?
Wat maakt deze techniek zo populair? Is hij zo effectief als de ‘nanny’ ons wil doen geloven?
Wat maakt hem zo omstreden? Is hij zo schadelijk als ‘pleiters voor het ‘geweldloze opvoeden’ ons willen doen geloven?

Stroopwafel beter dan de knoet, of andersom?
Tegenstanders en voorstanders van de time-out vechten elkaar soms de tent uit.
De argumenten variërend van kindermishandeling tot en met een handige techniek om kinderen grenzen en ‘discipline’ bij te brengen.
Deze discussies kunnen er fel aan toegaan. Wat mij altijd opvalt is; ze gaan helemaal niet over de time-out.
Ze gaan over onderliggende gedachten en meningen over straffen en belonen.

Straffen en belonen? Waarom zou je, waarom niet?
Hoe we aankijken tegen straffen en belonen is door de jaren heen nogal veranderd. (zie eerder door mij geschreven blog hierover)

Honderd jaar geleden was het de normaalste zaak van de wereld om kinderen hard aan te pakken, straffen was de normaalste     zaak van de wereld. Opvoeden stond bijna gelijk aan het bijbrengen van discipline en respect. De afgelopen vijftig jaar zijn de gedachten daarover drastisch veranderd.
Daar sta je dan als ouder bij het opvoeden, wat is wijsheid?

De laatste tijd is er meer onderzoek bekend over effecten van straffen en belonen:

• – Kinderen zouden er alleen van leren zich te bedragen zoals de ouder dat wil.
• – Het zou een negatieve invloed hebben op de ontwikkeling van de intrinsieke (van binnenuit komende) motivatie.
• – Het zou stiekem gedrag stimuleren
• – Het zou alleen werken als jij als ouder in de buurt bent.

Een flink aantal steekhoudende argumenten tegen straffen en/of belonen.

Wat maakt de time-out zo populair?
Nou gewoon, omdat hij voor veel ouders een welkome ondersteuning is bij het aanleren en handhaven van grenzen tijdens het opvoeden?
Omdat we steeds meer gaan inzien dat het stellen van grenzen wel degelijk wenselijk en goed is voor kinderen?
Omdat hij simpel lijkt en eenvoudig uit te voeren is?

De praktijk van het opvoeden is in veel gezinnen stressvol en hectisch.
Grenzen stellen is geen favoriete bezigheid van de meeste ouders. Laat staan consequent handhaven en consequenties verbinden aan overtreding van regels en/of afspraken. Als drukke ouders met een veeleisende baan, huishouden, hobby’s, sociaal leven, andere verplichtingen en ook nog je relatie leuk houden zit je daar niet op te wachten. Een gezellige sfeer met zo min mogelijk stress, aan tafel en tijdens de spaarzame tijd dat je je kinderen ziet, staat hoog op de verlanglijst. Heel begrijpelijk allemaal.
Soms maken de kids het echt te bont en dan moet er toch opgetreden worden. Je kunt dan uiteraard als ouder zelf een time-out nemen. Zelf rustig blijven is altijd handig en goed. Ook een time-out als opvoedtechniek voor de kinderen passen veel ouders toe en kan heel handig zijn.
Geen oeverloze gesprekken over het waarom en meer van die ‘geiten-wollen-sokken opvoedprietpraat’. Even duidelijkheid en een grens stellen.

Hoe doe je dat dan op een goede en effectieve manier?
Daarover meer in het volgende deel van mijn tweeluik: “De naakte waarheid over de time-out als opvoedtechniek”.

De school als veilige haven tijdens echtscheidingsproces

Op donderdag 20 november 2014, de internationale Kinderrechtendag, lanceert Villa Pinedo dankzij de steun van het Ministerie van VWS het scheidingspakket voor alle leraren en leraressen van Nederland.

Scheidingspakket voor docenten
Dit scheidingspakket voor docenten is tot stand gekomen door de financiële steun van het Ministerie van VWS en bestaat uit:
– 2 filmpjes waarin jongeren hun ervaringen delen en docenten tips geven
– De open brief aan alle leraren en leraressen van Nederland
“Onze ouders zijn gescheiden. Dat valt niet mee en daar hebben we soms best last van. Ook als we op school zitten”………..
“Weer anderen presteren soms heel goed en de week daarna opeens heel slecht. Omdat ze die week naar de rechtbank moesten om te praten met de kinderrechter bijvoorbeeld. Kortom: onze Kinderwereld is meestal allang een Grote Mensenwereld. Met Grote Mensenproblemen. Terwijl we toch echt nog minderjarig zijn”……………………….
– Het rapport voor de leraar…..op deze punten uitstekend scoren is alles wat je hoeft te doen!

Hiermee krijgen docenten de tools en tips van de kinderen zélf hoe ze het beste leerlingen in een scheidingssituatie kunnen begeleiden. Een mooi pakket dat een goed beeld geeft hoe kinderen de scheiding ervaren, waar ze tegen aan lopen en hoe ze vrij eenvoudig geholpen kunnen worden

Soms is 5 minuten aandacht, op belangrijke momenten even rekening houden met hun situatie, genoeg.
Genoeg om hen wel de focus op school en leren te laten houden. Zodat ze door de scheiding van hun ouders op dat vlak geen achterstanden oplopen.

Er zijn al zoveel veranderingen in hun leven.
Zich gehoord en gezien voelen op school kan dan net dat verschil maken!

Sankofa / Praktijk voor Ouderschap & Opvoeden, pedagogische specialist bij Echtscheiding en Nieuw Samengesteld Gezin

Meest moeilijke scheidingen zijn geen vechtscheidingen.

Wanneer de verhalen van de ouders – en eventueel ook de kinderen – zo ver uiteen lopen dat zij onmogelijk tegelijkertijd waar kunnen zijn, dan is er meestal bij één ouder – en in een enkel geval bij beide – sprake van een stoornis.
Dat stelt Jan Storms in zijn boek ‘Destructieve relaties op de schop’ – psychopathie herkennen en hanteren.

Volgens hem is het cliché ‘waar twee vechten, hebben twee schuld’ niet van toepassing op de meeste scheidingen waarna jarenlange onenigheid over de kinderen bestaat. In  werkelijkheid zijn het meestal relaties waarin één twistzieke ouder de kinderen inzet als wapen om  er de andere ouder mee te treffen waar het het meest pijn doet, nl. in zijn liefde voor de kinderen.

De oplossing voor deze moeilijke scheidingen is, volgens hem, vrij eenvoudig: leg het zwaartepunt van de  opvoeding bij de geestelijk gezonde, beschermende ouder en geef deze mét de kinderen rust.
Pogingen om de communicatie te verbeteren moeten, in zijn visie,dan ook worden gestaakt.
Hele artikel

Wensdenken over wijkteams kan een illusie worden

Het is naïef als gemeenten op voorhand denken dat decentralisaties en een aanpak met wijkteams goedkoper zullen zijn. Daar komt bij dat zodra professionals bij mensen over de vloer komen zij juist niet hun netwerk inschakelen. Jos van der Lans waarschuwt voor wensdenken. Een van de grootste problemen van de decentralisaties is dat ze een […]

via Wensdenken over wijkteams kan een illusie worden.

Opvoeden, is dat eigenlijk nodig?

Een mooi blog van Anouk. Uiteraard zeg ik op de vraag in haar titel volmondig JA.
Maar ze beschrijft heel mooi dat ouderschap en opvoeden een leerproces. Want elk kind is anders en als ouders moet je je er ook in ontwikkelen. Het liefs in overleg en samen met je partner want dan kun je elkaar ook scherp houden en op een duidelijke lijn samen blijven zitten. Want niets is zo funest voor opvoeden als ouders die hun meningsverschillen in de opvoeding door laten werken.

anoukvdschans

Your real concern should be to remove all dangers but don’t interfere with the child; let him go on his way. – Osho

Met twee kleine kinderen ben ik me continu bewust van mijn verantwoordelijkheid als ouder. Tegelijkertijd vraag ik me echter steeds meer af of we kinderen wel moeten opvoeden. Uiteraard heb ik het hier niet over het zorgen voor de primaire behoeften van het kind. Waar het mij om gaat is de algehele opvatting over opvoeding dat wij als ouders weten wat onze kinderen in de toekomst nodig hebben en we ze dat moeten aanleren. Met als uitgangspunt dat ze op dit moment klaarblijkelijk nog niet goed genoeg zijn en we niet het vertrouwen hebben dat ze vanzelf zullen opgroeien tot volwassenen.

Tot ongeveer 2 jaar hebben kinderen helemaal geen gevoel van afgescheidenheid, voelen ze zich één met alles om zich heen en stroomt het leven vrijelijk door…

View original post 453 woorden meer

Vanaf 2015 veranderen regelingen en kortingen voor ouders

Concies' Blogs

Bij deze het overzicht van de wijzigingen in wettelijke regelingen en toeslagen per 1 januari2015.

De overheid gaat per 1 januari 2015 veel regelingen voor ouders veranderen. Sommige regelingen zullen helemaal verdwijnen, terwijl andere regelingen zullen worden aangepast.
De veranderingen kunnen gevolgen hebben voor uw belastingen en toeslagen.

Wat zijn de gevolgen voor u?
1) De ouderschapsverlofkorting wordt afgeschaft per 1 januari 2015.
2) De aftrek levensonderhoud voor kinderen wordt afgeschaft per 1 januari 2015.
3) De tegemoetkoming ouders met thuiswonende gehandicapte kinderen wordt afgeschaft. In plaats hiervan krijgen ouders met thuiswonende gehandicapte kinderen dubbele kinderbijslag.
4) De tegemoetkoming in de onderwijsbijdrage en schoolkosten wordt gecompenseerd door een verhoging van het kindgebonden budget voor kinderen van 16 en 17 jaar.
5) De alleenstaande-ouderkorting en de aanvulling op het inkomen voor alleenstaande ouders worden afgeschaft en gecompenseerd met een exta tegemoetkoming in het kindgebonden budget.

Op de website van de overheid…

View original post 608 woorden meer

Wat wel werkt bij echtscheiding met kinderen

In de laatste (Stief)-Ouder info en aanbiedingen nieuwsbrief van Sankofa
kun je de resultaten lezen van mijn enquête.

Wat moet op de agenda van Echtscheidingseducatie?

De Politiek wil echtscheidingseducatie inzetten om het toenemend aantal problematische (v)echtscheidingen met kinderen te verminderen.
De resultaten van de enquête zijn nu bekend.

Ze zijn interessant en GRATIS te downloaden

Wil jij deze spraakmakende info en aanbiedingen ook periodiek ontvangen?

Schrijf je dan hier in!

Overspelige zoekt vooral een ander zelf – Wetenschap – TROUW

Waarom?
Waarom zet deze man – die hier voor het verhaal verzonnen is maar in allerlei variaties, ook vrouwelijke, voorkomt in het wild – waarom zet hij met zo’n affaire alles op het spel, zijn vrouw, zijn huwelijk, zijn kinderen, zijn huis, zijn geld?
“Voor een glimp van wát?”

Het is dat wilde, vitale, autonome deel van zichzelf waarnaar overspeligen vooral verlangen, aldus Perel. “Dikwijls zoeken ze in een affaire niet een ander, maar een ander zelf. Ze willen hun partner niet verlaten, maar ze willen wel verlaten wie ze zelf geworden zijn.”

Die drang past in de moderne, individualistische maatschappij, waarin zelfontplooiing de belangrijkste opdracht lijkt. Mensen scheiden niet langer omdat ze ongelukkig zijn, zegt Perel, ‘maar omdat ze gelukkiger willen worden’.
Ze beginnen ook lang niet altijd een verhouding omdat hun huwelijk slecht is. “Dat is te makkelijk gedacht. Natuurlijk, er zijn exit- affaires, er zijn mensen die overspel gebruiken om te kunnen vertrekken. Maar gelukkig getrouwde mensen bedriegen elkaar ook. Ze komen bij mij en zeggen: Ik hou van mijn man, ik hou van mijn vrouw, ik heb een affaire.”

Natuurlijk voelt de bedrogen partner de pijn het meest. Degene die ontrouw is, ervaart groei en hartstocht, de ander voelt zich verraden en gekwetst, soms aangetast in zijn waardigheid. Waarbij Perel wel wil aanmerken dat er binnen een vaste relatie meer vormen van verraad kunnen zijn: jarenlang alle seks weigeren, elkaar respectloos of onverschillig behandelen. “Het slachtoffer van het overspel is niet altijd het slachtoffer van het huwelijk.”
Overspelige zoekt vooral een ander zelf – Wetenschap – TROUW.